Wat de meesters zeggen over...
Bezielde richting

Je moet het leuk vinden wat je doet en een drive hebben. Mijn drive is anderen inspireren. Ik geloof dat iedereen kennis heeft, waar je ook vandaan komt. We dragen dat veel te weinig uit en geven het te weinig aandacht. Mensen in de wijk of mensen met pensioen: het lijkt alsof ze niet meer mee mogen doen, we zetten mensen gauw in hokjes. Ik geloof heel erg in gelijkwaardigheid. Iedereen heeft kennis en het is de kunst die kennis van iedereen te ontsluiten. Ik ben gevormd door het onderwijs in Zuid-Afrika. Daar was geen speciaal onderwijs. Kinderen werden ingedeeld naar hun natuurlijke aanleg: wiskundig, taalkundig, kunstzinnig etc. We leerden te klappen voor iedereen. Dat is echt anders dan een cultuur van schaamte, waarin je niet mag zeggen dat je goed bent of niet mag afwijken. Wij leerden ons juist te onderscheiden, dat werd gezien als talent. Dat heeft mij enorm gevormd en dat draag ik in mijn werk en leven uit.

Mathilde Stam
Geboren en getogen in Zuid-Afrika en opgegroeid in de tijd van Mandela en bisschop Tutu. Ze is actief in Dialoog en Ubuntu in zowel Nederland als Zuid-Afrika. Als topbestuurder in Nederland brengt ze de lessen van toen nog dagelijks in de praktijk

Volgens Diana is het ontzettend belangrijk je eigen missie te kennen: “Ik merk vaak dat maar een enkeling zijn missie echt goed kent. Mijn rode draad is altijd geweest dat ik de gezondheidszorg wil verbeteren voor het individu. Ik heb ook commerciële rollen gehad, maar dat kon omdat die dan gingen over duurzaamheid. Voor mij moeten ‘people, planet en profit’ in balans zijn met elkaar. Soms heb je hoog intelligente mensen die geen visie hebben op de mensen waarvoor ze het doen en niet op de mensen die voor ze werken. Dan gaat het mis. Zonder visie gaat het niet lukken. Je moet weten waar je naartoe gaat en mensen daarmee naartoe kunnen nemen. Je moet ook niet aan iets (*het leiden van een grote transitie) beginnen als het je passie niet heeft.”

Diana Monissen
Zeer ervaren, bevlogen en gepassioneerde bestuurder en toezichthouder. Realiseerde onder meer het Prinses Máxima Centrum voor Kinderoncologie

Het Goede, het Schone en het Ware zijn extreem belangrijk voor Marjolijn: “De bezieling die ik daarvoor voel drijft mij om daarin altijd mijn verantwoordelijkheid te nemen. Ik maak soms echt idiote uren, omdat ik het liefst als ‘superwoman’ de wereld zou willen veranderen. Dat kan natuurlijk niet, maar ik doe de dingen die ik wel kan doen. Ook, of misschien wel juist, als er dingen in de maatschappij gebeuren die mij niet direct raken. Zoals de oorlogen nu. Dan kun je denken, ik word niet geraakt, ik leef lekker door, ik laat het aan me voorbijgaan. Maar eigenlijk heb je juist dan een verantwoordelijkheid, juist omdat jij niet geraakt bent. Wat kun je binnen jouw rol dan wel doen om een verschil te maken? Ik geloof echt dat je je kwaliteiten hebt gekregen om die in te zetten voor een ander. Dat betekent niet dat je zelf in armoede hoeft te gaan leven of aan het front moet gaan vechten. Kijk gewoon wat er nodig is en wat je vanuit jouw rol, capaciteiten of talent kunt doen.”

Marjolijn Vencken
Adviseur Public Affairs met brede internationale ervaring. Staat voor sociale en economische waarde creatie. Doorkneed in crisismanagement. Toezichthouder. Gaat vol voor het Goede, het Ware en het Schone

“Wij hebben best veel jonge medewerkers en eigenlijk zeggen zij allemaal: ‘we willen werk doen met zingeving, het moet ergens toe leiden’. Ik ben zelf gelovig, dat is een heel belangrijk onderdeel in mijn leven. Ik wil met alles wat ik doe het gevoel hebben dat ik iets waardevols achterlaat. Dat ik kan zeggen dat ik altijd naar eer en geweten heb gehandeld. Ik geloof echt in verbinding en het goede blijven doen. Ook al doet iemand anders jou pijn. Mijn vuur zit in het creëren van een gelijkwaardige en waardige maatschappij voor iedereen. Ik vind dat een kind dat toevallig geboren wordt in een ingewikkeld gezin, net zo kansrijk moet zijn als een kind dat geboren wordt met het zogeheten gouden lepeltje in de mond. En dat is nu niet zo, dus ik doe alles wat in mijn macht zit om daaraan bij te dragen.”

Nadia Barquioua
Directeur in het sociaal domein, bestuurslid en toezichthouder. Staat voor verbinding.  Moeder van 5. Bi-cultureel met Twentse roots. ‘It’s easier to build strong children than repair broken men’.

Waarom doe je wat je doet? Je roeping is voor Julika iets dat groter is dan jezelf: “Soms snap ik het zelf ook niet helemaal, want als je het feitelijk op papier zet wat voor moeite je ervoor moet doen om een theatervoorstelling voor elkaar te krijgen, dan vraagt dat nogal wat. Aan de buitenkant ziet het er natuurlijk allemaal fantastisch uit, maar dat hele proces van het vooronderzoek, mensen meekrijgen, financiering regelen, je team bij elkaar zoeken, de PR die je moet doen. Het is nogal wat. Je moet echt de bereidheid hebben dat allemaal te doen. Je moet het willen. Ik heb kennelijk het gevoel dat ik een soort maatschappelijke verantwoording heb om meer bewustzijn in de wereld te brengen. En daar vind ik dan mijn vorm voor. In het theater en in mijn werk met mensen.”

Julika Marijn
Theatermaker, presentator, (stem) actrice, public speaking coach, auteur van ‘Altijd Etty’, en bovenal powervrouw, stemgever, verbinder en een voorbeeld in liefdevol confronteren

Volgens Kader is het belangrijk erachter te komen wat het leven bij jou in bewaring heeft gegeven: “Dat is je bezielde richting. En daar moet je aan werken. Levenslang. Om te weten dat je op het juiste pad bent is er een soort test: je moet blijheid voelen. Het doel van het leven is vreugde. Die moet je ervaren. Als directeur. Als schrijver. Als sporter. Als je tijdens moeilijke tijden, want die zullen er altijd zijn, toch vreugde voelt zit je goed. De beloning van je werk is vreugde, in allerlei vormen.”

Kader Abdolah
Perzisch-Nederlandse schrijver, politiek vluchteling, verhalenverteller ‘tussen culturen in’ en één van de meest gelezen Nederlandse auteurs

Als je in een soort niemandsland zit ben je volgens Jaeike zelf ook een soort niemandsland: “Je bent op dat moment niet de leider over jezelf en kunt dus ook geen leiding geven aan anderen. Bij paarden is dat gelijk duidelijk: als wat jij zegt niet klopt met wat je voelt, als dat niet congruent is, dan raken paarden in verwarring. Dan weten ze niet meer wat ze moeten doen. Dan kun je wel zeggen dat ze je moeten volgen, maar dan blijven ze gerust stokstijf staan of lopen ze een andere kant op. Bij mensen is dat misschien minder direct, omdat er ook nog een soort sociale wenselijkheid speelt, maar ook zij reageren op de onderstroom. Als ik jou aardig vind, ga ik waarschijnlijk nog wel iets voor je doen, maar als jouw onderstroom en bovenstroom niet kloppen, doe ik dat waarschijnlijk niet vol overgave. In die zin is feedback van mensen niet altijd bloedeerlijk. Die van paarden wel. Als jij je richting niet weet dan gaat je paard je niet volgen. Die spiegel krijg je glashelder.”

Jaeike Stienstra
Leiderschaps trainer en coach met behulp van paarden, ervaren zegt meer dan woorden, puur, duidelijk, doortastend en zonder oordeel

“Iedereen die iets helends doet is een ‘wounded healer’ zeggen ze wel eens”. Voor Ingrid gaat het over het interne contact te herstellen of teweeg te brengen bij een ander en bij zichzelf: “Als ik met anderen werk maak ik heel bewust eerst een mentaal veld. Zodat het rationele deel van je brein denkt ‘ah ik snap het’ of ‘het is veilig’. Mijn lievelingsgedicht is ‘De Herberg’ van Rumi. ‘Mens-zijn is een herberg’. Dit gedicht gaat over hoe je echt alles wat langskomt kunt verwelkomen. Het gaat over het omarmen van alle delen in jezelf. Of het nou schaamte is of venijn. Het is in jou. Als je daarbij kunt zijn, maak je plaats vrij voor extase. Ik denk dat in onze opmaak aanwezig is dat we vermijdend zijn, dat we niet naar pijn willen gaan. Maar als je de onderkant eraf haalt, kan de bovenkant er ook niet zijn. Je moet bereid zijn de ‘lady Macbeth’ in jezelf te vinden. De grootste moordenaar én de grootste held in jezelf te vinden en aanvaarden. Dat maakt dat je er niet langer bang voor bent en je die ook bij een ander waar kunt nemen.”

Ingrid Wender
Als senior docent improvisatie en camera-acteren aan de Amsterdamse Toneelschool & Kleinkunstacademie modereert en coacht zij vanuit een diepgaande fascinatie voor Internal Family Systems (IFS). Door haar achtergrond in acteren en improvisatie helpt zij leiders om authentiek en charismatisch in het hier en nu te zijn, waardoor hun presence en impact worden versterkt

Voor Pepijn komt alles steeds terug op ‘de aarde’. “Daar gaat het voor mij om. De aarde is de bron van ons bestaan en alles wat we doen heeft daarmee te maken. Als we ons gedrag zouden aanpassen en teruggeven aan de aarde is er eigenlijk niets aan de hand. Maar de versnippering van deze tijd helpt daar niet bij. Als je bijvoorbeeld een telefoon koopt, sta je er niet bij stil dat er daarvoor iemand in een mijn is geweest om daar de nodige grondstoffen uit te halen. En als je telefoon valt koop je weer een nieuwe. Die hele versnippering, de relatie van materialen tot de aarde tot het product, en de tijd en energie en menselijkheid die ervoor nodig is geweest dat product te maken, daar staat niemand meer bij stil. Dat geldt ook voor eten. Al dat gemaks-eten helpt niet. Eigenlijk zou iedereen af en toe bezig moeten zijn in de tuin. Weten waar je eten vandaan komt. En ook zelf onderdeel zijn bij het koken daarvan. Dat is volgens mij wat we met elkaar te doen hebben.”

Pepijn Duijvestein
Directeur, business innovator & strateeg en regeneratie expert

Anne heeft al heel vroeg meegekregen dat je iets moet doen met wat het leven je gegeven heeft en dat je je talent moet ontwikkelen en inzetten ten dienste van mensen die het minder hebben, die kwetsbaar zijn: “Ik heb daarin goede voorbeelden gehad: in mijn kindertijd waren we in vakanties bij mijn oom in Congo die daar én een goed leven voor zichzelf had opgebouwd én heel veel deed voor de samenleving door scholen en ziekenhuizen te bouwen. De ene dag was ik omringd met rijke mensen die het goed hadden en de andere dag speelden we met kinderen die niets hadden. Ik heb daar echt geleerd dat je je eigen talent in kunt zetten voor de maatschappij, terwijl je zelf ook een leuk leven mag hebben. Dat dat samen kan gaan. Ik voel het echt als mijn verantwoordelijkheid om dat wat ik meegekregen heb in mijn leven, mijn talent, in te zetten voor mensen die kwetsbaarder zijn. Dat is een grote drive die me ook door moeilijke fases loodst en zorgt dat ik niet opgeef als het ingewikkeld wordt. Ik probeer echt altijd voor iedereen aandacht te hebben, even iemand aan kijken, een glimlach. Dat vind ik belangrijk.”

Anne Veldhof
Voorzitter Raad van Bestuur ActiVite. Bevlogen en betrokken bij de grote maatschappelijke opgaves binnen de zorg, vanuit de organisatie, keten en regio. Gericht op samenwerken, verantwoordelijkheid nemen en oplossen. Met een groot hart voor alle professionals die zich hier dag en nacht voor inzetten